Poetyckie dni

Mam ostatnio "poetyckie dni". Tak sobie nazywam te dni, które spędzam na słodkim nieróbstwie, czując się po brzegi wypełniona samotnością, która sprzyja mojemu twórczemu szałowi. I wtedy sobie tworzę w spokoju mojej duszy :) Dlatego na ten moment pozostawiam wszystkich czytelników z moją małą poezją :)

„Posiłek uczuciowy” 

Pożeram ochłapy z twojego talerza

Jak kąsek najsłodszy, najlepszy

Przełykam dumę

By osłodzić ten dysonans

Walczę z niestrawnością wspomnień

Zapijając ból kieliszkiem czystej 

Rozpaczy

Jesteś kelnerem na rozstajnej drodze

Między wątrobą a trzustką

Wbijasz moje ostrze w kawał surowizny

Krew cienkim strumieniem zalewa

Każdą sekundę

Chcę znać ze strony gorzko-słodkiej

Smak spierzchniętych warg

Cierpkość zgagi nieszczęścia

Wypełnia gardło i żołądek 

Wycieka razem ze śliną

Miłość, czy jakoś tak to się nazywa